Mystery

สำหรับหนังหรือซีรีส์ถ้าไม่ดีจริงการสร้างภาคต่อหรือซีซันต่อๆมาก็คงไม่มี แต่ถ้ามีเรื่องไหนที่ยืนระยะมาได้จนมีภาคต่อมาอย่างยาวนานนั่นคืองานนั้นต้องมีดีมีฐานคนดูที่มากพอ  แต่สิ่งที่ตามมาและเป็นราคาที่ต้องจ่ายคือมันจะไปถึงจุดตายที่การหมดมุขเรื่องราวเริ่มวนอยู่ที่เดิม  เพราะการสร้างภาคต่อหรือซีซันต่อนั้นไม่ว่าจะเล่าเรื่องอย่างไรก็ยังต้องคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์แล้วสิ่งที่ตามมาคือเรื่องจะไม่พัฒนาไปมากกว่าที่เคยทำให้บางเรื่องวนอยู่กับที่จนสุดท้ายคนดูก็เริ่มหน่าย  ซึ่งสำหรับงานซีรีส์ที่เรียกได้ว่ากลายเป็นตำนานอย่าง Voice ที่ออกเดินทางจากจุดเริ่มต้นเมื่อปี 2017 ที่กลายเป็นของขึ้นหิ้งของวงการที่ใครก็ต้องดู  เมื่อมาครบทั้งความหลอน  จิตตก  และประเด็นทางสังคม  ประกอบกับการแสดงในระดับสวมวิญญาณของอีฮานากับจางฮยอกรวมถึงคนอื่นๆกระทั่งตัวร้ายที่จิตสุดๆมันจึงทำให้งานออกมาลงตัวทุกมิติ รีวิว ล่าเสียงมรณะซีซั่น4 จนสืบทราบมาว่าเซอร์คัสแมนมีถิ่นที่อยู่ที่เกาะบีโมทีมโกลเด้นไทม์จึงต้องไปปฏิบัติภารกิจที่นั่น  แต่แล้วเบาะแสกลับชี้มาที่คังควอนจูเมื่อรูปถ่ายผู้ต้องสงสัยมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับคังควอนจูดั่งฝาแฝดแถมยังมีความสามารถทางประสาทหูเช่นเดียวกัน  คดีนี้จึงสร้างความงุนงงให้กับทั้งเธอเองและสายสืบโจแต่ระหว่างนั้นทีมโกลเด้นไทม์ก็ได้คลี่คลายคดีที่เกิดขึ้นบนเกาะบีโมไปพร้อมๆกับการสืบหาเซอร์คัสแมน แล้วก็พบว่าแท้จริงแล้วเซอร์คัสแมนใช้วิธีหาเหยื่อผ่านเกมเกี่ยวกับการแก้แค้นเซอร์คัส ปิโอเร่ต์ที่พยายามหาเหยื่อที่เป็นเด็กขี้แพ้  เก็บกด  และมีปัญหากับครอบครัวเพื่อสังหารครอบครัวและตัวเด็กไปพร้อมๆกัน  แต่เรื่องก็ไม่ง่ายเมื่อการสืบลึกเข้าไปพบความเกี่ยวพันระหว่างคดีในอดีตที่มีผลต่อชีวิตของสายสืบโจ ยังคงความเป็นเอกลักษณ์ที่คราวนี้เห็นชัดมากว่าไม่เรียบเนียสิ่งหนึ่งที่ต้องชื่นชมคือการเล่าเรื่องสานต่อจากจุดจบซีซันที่แล้วที่ลงตัว  และเห็นเป็นความฉลาดในการเล่าเรื่องในซีซันสองสามที่เป็นชิ้นเดียวกันแต่ถูกแบ่ง จึงกลายเป็นว่านี่คือการเดินทางเพียงก้าวที่สามเท่านั้นของเรื่องราวของคังควอนจู และการเล่าเรื่องครั้งนี้คือการสานต่อเรื่องราวได้อย่างน่าทึ่ง  เยี่ยมมากในการที่จะไม่ไปอ้างอิงจากซีซันแรกที่มาไกลแล้ว  และคนดูก็อาจไม่คิดไกลขนาดนั้นแต่ยังเก็บชิ้นส่วนมาใช้ได้อย่างดี  เพราะคนดูเดาไม่ออกว่าจะเล่าเรื่องแบบไหนเมื่อจุดสิ้นสุดในซีซันที่แล้วออกมาหน้านั้น  แต่เมื่อคนเขียนบทยังมีไอเดียมีสารตั้งต้นดีก็เล่าต่อได้อย่างเนียนๆ  เพียงแต่เดาว่าการถ่ายทำในช่วงเวลาที่ต้องระมัดระวังในภาวะโรคระบาดยังไม่คลี่คลายเต็มที่ในตอนนั้น  ได้ส่งผลให้มองเห็นความไม่เนี้ยบในตัวงานต่างจากที่เคยเห็นมาอย่างชัดเจน ซึ่งต้องแยกให้ออกคือในความเป็น Voice ที่เล่าเรื่องของทีมโกลเดนไทม์ที่ต้องคลี่คลายคดีแข่งกับเวลานั้นคดีย่อยๆที่ถูกเล่ายังมีริ้วรอยการหาทางลงง่ายๆ  แม้จะเร้าใจแต่บางครั้งก็เล่าไปข้างหน้าแบบลืมเรื่องหลักไปเป็นเวลานาน  ทำให้เรื่องของตัวร้ายหลักที่เนี้ยบในการปิดซ่อนอย่างเหนือความคาดหมายยากต่อการคาดเดาและมีเรื่องซ้อนเรื่องที่แข็งแรงดีแล้วแต่บางช่วงกลับถูกหลงลืมไปเพราะเรื่องสองส่วนเชื่อมกันไม่ติด  อีกส่วนหนึ่งคือเรื่องของน้ำหนักของเหตุการณ์เหตุและผลของการทำหรือไม่ทำดูเป็นแผลตั้งแต่ต้นจนจบ  การปล่อยทิ้งตัวละครบางตัวไปจนเห็นว่าบทหรือโครงเรื่องก็แน่น  แต่ข้อจำกัดทางด้านเวลาในภาวะโรคระบาดอย่างที่ว่าทำให้การลงรายละเอียดไม่สมบูรณ์  แต่กระนั้นสิ่งที่เป็นคือความเร้าใจและพลังยังแรงสูงในการเดินเรื่องเช่นเดิม  เพราะไม่ว่ายังไงความเป็น Voice ก็คือการเล่นกับเวลาที่ทำให้คนดูตื่นเต้นเร้าใจ แต่ก็ยังมีบ้างที่มีความนวยนาดให้เห็นแต่ก็ไม่ถึงกับน่าเบื่อแค่อาจยังไม่บีบหัวใจจนหยุดดูไม่ได้เหมือนสามซีซันที่ผ่านมาที่ต้องยอมรับว่าคนดูหลายคนดูกันแบบเอาเป็นเอาตาย  แต่พอมาซีซันนี้กลับดูได้สบายๆหยุดดูแล้วมาดูใหม่ก็ไม่ได้สร้างความหงุดหงิด  ทั้งนี้เพราะมีสิ่งที่หายไปเลยที่กลายมาเป็นความต่างนั่นคืออารมณ์หลอน  ความรู้สึกเสียวสันหลังกับบรรยากาศ  ความโหดและความจิตของฆาตกร  และความกล้าทำร้ายจิตใจคนดูในการกำจัดตัวละครหลักที่ทำให้เจ็บปวด  แต่ซีซันนี้ไม่ได้มีครบอย่างที่เป็นกลายเป็นงานสืบสวนที่ดูสนุก  ยังคงมีความเป็น Voice และยังคงฉลาดในการสร้างทางไปต่อที่คงจะยังไม่ถึงทางตันง่ายๆ  แต่คราวนี้มันไม่เนี้ยบอย่างที่เคยเท่านั้น ตัวร้ายที่น่าประทับใจจนกลายเป็นสัญลักษณ์ในทุกเรื่องที่เล่า สิ่งที่ Voice เป็นและเยี่ยมมาตลอดคือการมีตัวร้ายที่น่าประทับใจ  ซึ่งการเลือกเล่าเรื่องในแต่ละเรื่องนั้นพื้นฐานตัวละครมักจะแข็งแรงและมีแบ็คที่แข็งไว้ให้ต่อกรยาก  ที่เหมือนกระชากหน้ากากสังคม VVIP ที่คงมีในสังคมบ้านเขา  เมื่อความรวยจน  ชื่อเสียง อ่านต่อ

ถ้าเลือกได้ดูไปบ่นไปจะดูหนังและซีรีส์ทาง NETFLIX เป็นอันดับแรกด้วยความเสถียรและลื่นกว่าทุกแอปที่มีรวมถึง viu ที่มีข้อจำกัดที่ความคมชัดของภาพยังไม่เท่าไม่ค่อยเสถียร แต่ทั้งนี้ก็ยอมรับอย่างหนึ่งว่าซีรีส์หรือหนังทาง NETFLIX (โดยเฉพาะของเกาหลี) หากไม่ใช่งานตีตรา Original จะค่อนข้างช้า  แอป viu เลยเป็นอีกหนึ่งตัวเลือกสำหรับซีรีส์ที่ผู้เขียนรอไม่ไหว  แล้วเมื่อตอนนั้นการรอคอยการมาของซีซันที่สองของซีรีส์ในตำนานที่ทั้งหลอนทั้งระทึกดิ่งลึกทางอารมณ์อย่าง Voice คืออาการใจจดใจจ่อ  และแน่นอนว่าปาดหน้าไปลงจอทาง viu ก่อนด้วยผลลัพธ์ที่ระทึกในแบบที่ดูกันยาวๆ  กับงานที่สานต่อความระทึกอารมณ์คุกรุ่นจากเกาหลีที่คราวนี้ไม่มีจางฮยอก รีวิว ล่าเสียงมรณะซีซั่น2 VOICE เปิดหัวที่เหตุการณ์ฆาตกรรมโหดที่มีความเกี่ยวพันกับสายสืบโดคังอู (อีจินอุค) ที่เผยให้เห็นปมในใจแบบรางๆให้น่าสงสัย  ต่อมาเหตุฆาตกรรมอำพรางหัวหน้าทีมปฏิบัติการของหน่วยโกลเด้นไทม์ทำให้เจ้าหน้าที่คังควอนจู (อีฮานา) ที่คราวนี้เป็น ผอ.ศูนย์ เกิดความเคลือบแคลงจึงเข้ามาสืบสวนร่วมกับสายสืบโดคังอูโดยไม่สนว่าสายสืบโดจะมีความน่าระแวงในพฤติกรรมถึงกับตั้งให้เป็นหัวหน้าทีมสายสืบ  แล้วกลายเป็นว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมนั้นก็เกี่ยวพันกับสายสืบโดคังอู ถ้านั่นยังไม่แย่พอเมื่อเป้าหมายการล่าของฆาตกรโรคจิตคือเจ้าหน้าที่ในทีมโกลเด้นไทม์เอง  เมื่ออันตรายคืบคลานเข้าใกล้ทีมมากขึ้นผอ.คังควอนจูจึงไม่มีทางเลือกที่จะเชื่อใจโดคังอูเพื่อเผยโฉมฆาตกรตัวจริงที่อาจเป็นใครก็ได้แม้กระทั่งโดคังอูเอง  เมื่อฆาตกรโรคจิตทำงานอย่างไม่มีช่องโหว่ประสาทสัมผัสทางการฟังที่เหนือมนุษย์ของคังควอนจูจะไขคดีได้อย่างไร เปิดหัวที่เหตุการณ์ฆาตกรรมโหดที่มีความเกี่ยวพันกับสายสืบโดคังอู (อีจินอุค) ที่เผยให้เห็นปมในใจแบบรางๆให้น่าสงสัย  ต่อมาเหตุฆาตกรรมอำพรางหัวหน้าทีมปฏิบัติการของหน่วยโกลเด้นไทม์ทำให้เจ้าหน้าที่คังควอนจู (อีฮานา) ที่คราวนี้เป็น ผอ.ศูนย์ เกิดความเคลือบแคลงจึงเข้ามาสืบสวนร่วมกับสายสืบโดคังอูโดยไม่สนว่าสายสืบโดจะมีความน่าระแวงในพฤติกรรมถึงกับตั้งให้เป็นหัวหน้าทีมสายสืบ  แล้วกลายเป็นว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมนั้นก็เกี่ยวพันกับสายสืบโดคังอู ถ้านั่นยังไม่แย่พอเมื่อเป้าหมายการล่าของฆาตกรโรคจิตคือเจ้าหน้าที่ในทีมโกลเด้นไทม์เอง  เมื่ออันตรายคืบคลานเข้าใกล้ทีมมากขึ้นผอ.คังควอนจูจึงไม่มีทางเลือกที่จะเชื่อใจโดคังอูเพื่อเผยโฉมฆาตกรตัวจริงที่อาจเป็นใครก็ได้แม้กระทั่งโดคังอูเอง  เมื่อฆาตกรโรคจิตทำงานอย่างไม่มีช่องโหว่ประสาทสัมผัสทางการฟังที่เหนือมนุษย์ของคังควอนจูจะไขคดีได้อย่างไร เปิดหัวที่เหตุการณ์ฆาตกรรมโหดที่มีความเกี่ยวพันกับสายสืบโดคังอู (อีจินอุค) ที่เผยให้เห็นปมในใจแบบรางๆให้น่าสงสัย  ต่อมาเหตุฆาตกรรมอำพรางหัวหน้าทีมปฏิบัติการของหน่วยโกลเด้นไทม์ทำให้เจ้าหน้าที่คังควอนจู (อีฮานา) ที่คราวนี้เป็น ผอ.ศูนย์ เกิดความเคลือบแคลงจึงเข้ามาสืบสวนร่วมกับสายสืบโดคังอูโดยไม่สนว่าสายสืบโดจะมีความน่าระแวงในพฤติกรรมถึงกับตั้งให้เป็นหัวหน้าทีมสายสืบ  แล้วกลายเป็นว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมนั้นก็เกี่ยวพันกับสายสืบโดคังอู ถ้านั่นยังไม่แย่พอเมื่อเป้าหมายการล่าของฆาตกรโรคจิตคือเจ้าหน้าที่ในทีมโกลเด้นไทม์เอง  เมื่ออันตรายคืบคลานเข้าใกล้ทีมมากขึ้นผอ.คังควอนจูจึงไม่มีทางเลือกที่จะเชื่อใจโดคังอูเพื่อเผยโฉมฆาตกรตัวจริงที่อาจเป็นใครก็ได้แม้กระทั่งโดคังอูเอง  เมื่อฆาตกรโรคจิตทำงานอย่างไม่มีช่องโหว่ประสาทสัมผัสทางการฟังที่เหนือมนุษย์ของคังควอนจูจะไขคดีได้อย่างไร แต่แม้บทจะมีรอยรั่วบ้างแต่ความเป็น Voice ที่เป็นเอกลักษณ์ด้วยชั้นเชิงการเล่าเรื่องที่ระทึกยังคงทำงานได้ผล ทุกคดีที่ทีมโกลเด้นไทม์ไขคือลุ้นแข่งกับเวลานาทีต่อนาทีที่ยังเร้าใจแม้ว่าในบางคดีก็หาทางออกง่ายไปและบางคดีก็ไม่ได้เสริมส่งเรื่องหลัก  ซึ่งก็เข้าใจได้ว่าทีมโกลเด้นไทม์ถูกก่อตั้งมานานพอควรเลยทำให้การทำงานลื่นไหลและมีประสิทธิภาพ  และสิ่งหนึ่งที่เป็นเอกลักษณ์คือตัวฆาตกรโรคจิตที่ฉลาดและซ่อนความร้ายไว้ใต้รูปลักษณ์ภายนอกได้เนียน  ประกอบกับชั้นเชิงการหลอกล่อคนดูให้หลงไปตามที่บทขุดหลุมพรางไว้ด้วยอารมณ์ไม่เชื่อใจใครได้สักคนยกเว้นคังควอนจูและลูกทีมที่นั่งในสำนักงาน  บทยังคงชี้นำคนดูให้คิดและคาดเดาแล้วหักมุมหักหลังครั้งแล้วครั้งเล่าตามสไตล์  และถ้านั่นยังไม่สาแก่ใจตัวเอกอย่างโดคังอูก็มีพื้นหลังให้น่าสงสัยทำให้เรื่องราวทั้งหมดจัดว่าดี  สนุก  ระทึกขาดแค่อารมณ์อึดอัดและหลอนๆในบรรยากาศเท่านั้น สิ่งหนึ่งที่ต้องชมอีกอย่างของบทคือการไม่รอที่จะเปิดเผยตัวร้ายเพื่อที่จะเล่นประเด็นใหม่ เช่นกันกับซีซันแรกที่เมื่อคนดูรอมานานและเริ่มล้ากับความรู้สึกก็ไม่รีรอที่จะเปิดตัวคนร้าย  ทั้งนี้เมื่อเปิดตัวแล้วกลับส่งผลให้อารมณ์คนดูที่เริ่มล้าและหย่อนลงกลับขมึงตึงขึ้นด้วยการล่อหลอกของคนร้ายกับตำรวจ  และเหมือนกับเป็นลูกล่อลูกชนระหว่างบทกับคนดูที่ได้ผล  แต่ก็ยังดูเหมือนหาทางลงง่ายๆในบทสรุปเมื่อตัวร้ายคล้ายกับตายน้ำตื้นแล้วจบแบบค้างคาเพื่อให้มีต่อมาในซีซันสาม  และโดยรวมของซีซันนี้ถ้าว่ากันที่ภาพรวมและดีกรีความระทึกก็จัดว่าอยู่ในระดับเอาดีได้แม้จะไม่สมบูรณ์แบบเมื่อเทียบกับซีซันแรก  ถ้าวัดเป็นกราฟเส้นกราฟของซีซันแรกจะสูงขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบแต่ซีซั่นนี้เริ่มต้นที่สูงแล้วหย่อนลงตอนกลางและกับพุ่งสูงขึ้นเมื่อเปิดหน้าไพ่สำคัญซึ่งยังจัดว่าน่าพอใจ ข้อมูลเกี่ยกับซีรีย์ ล่าเสียงมรณะซีซั่น2 VOICE ประเภท     แอคชั่น  อาชญากรรม ความลึกลับ ความยาว อ่านต่อ

ถ้าได้ดู Voice มาทั้งสองซีซันโดยเฉพาะซีซันที่แล้วที่ทิ้งท้ายไว้อย่างเป็นปริศนาน่าติดตามว่าซีซันสามจะเขียนบทกลับมายังไง  และเป็นธรรมดาหรือว่าเป็นเอกลักษณ์ของ Voice ที่พอเริ่มก็จะเดินไปข้างหน้าเต็มสูบซึ่งคนที่เคยดูจะทราบดีในซีซันแรกจัดว่าเป็นงานระดับมาสเตอร์พีซ พอมาซีซันสองพลังอาจลดลงบ้างแต่ความระทึกยังมาเต็มและการปกปิดเงื่อนปมเพื่อสับขาหลอกคนดูยังมิดชิดและได้ผล  ก่อนที่จะทิ้งท้ายไว้อย่างน่าสงสัยชนิดที่ถ้าไม่มีให้ดูแบบต่อเนื่องอาจมีหงุดหงิด  และการกลับมาในซีซันสามคือการสานต่อเรื่องราวจากซีซันสองที่ทิ้งท้ายไว้และกับปมประเด็นที่เล่าไว้ที่จะมาเฉลยกันในซีซันนี้ที่พยายามเล่นใหญ่ขึ้น  ซับซ้อนขึ้น  แต่พลังมันกลับลดลงอย่างน่าเสียดาย รีวิว ซีรีย์ล่าเสียงมรณะซีซั่น3 VOICE แปดเดือนให้หลังจากการไขคดีฆาตกรต่อเนื่องบังเจซูพร้อมกับอาการบาดเจ็บของผอ.คังควอนจู (อีฮานา) ที่ต้องทำกายภาพบำบัดและมีอาการผิดปกติที่หู  ส่วนหัวหน้าโดคังอู (อีจินอุค) หายตัวไป  จนเมื่อมีเหตุการณ์ฆาตกรรมอย่างสยดสยองที่ญี่ปุ่นแล้วหลักฐานไปพัวพันกับโดคังอูและเขาถูกตำรวจญี่ปุ่นจับ  ทีมโกลเดนไทม์จึงต้องเดินทางไปยังประเทศญี่ปุ่นเพื่อพาเขากลับมา  แต่เมื่อไปถึงก็มีคดีลักพาตัวนักท่องเที่ยวชาวเกาหลีที่เกี่ยวพันกับเจ้าหน้าที่ในทีมโกลเดนไทม์เอง  การไขคดีโดยใช้ความสามารถในการฟังของคังควอนจูโดยการร่วมมือของโดคังอูจึงสำเร็จแต่ก็เผยบางอย่างเกี่ยวกับโดคังอูที่ชวนสงสัย  เมื่อคดีแรกเริ่มต้นแล้วยังเกี่ยวเนื่องกับเรื่องราวเบื้องหลังของฆาตกรคนก่อนที่อยู่ในคุกการสืบคดีและสานต่อเรื่องราวก็เริ่มขึ้นบนความระทึกตื่นเต้นให้ได้ลุ้นได้ติดตามกันในทุกตอน แต่สิ่งที่ขาดหายไปตั้งแต่ซีซันที่แล้วก็ยังไม่กลับมาเรื่องความหลอน ถ้านั่นยังไม่หนำใจสิ่งที่ตกลงมาอีกคืออารมณ์ไม่ไว้วางใจใครได้ที่คราวนี้หายไปเลยเพราะทุกอย่างชี้ทางไปทางโดคังอูคนเดียวทำให้มิติของเรื่องหย่อนลงเพียงแต่ยังดูสนุกเข้าขั้น  แต่สิ่งที่เห็นว่าพยายามใส่มาในซีซันนี้คือการพยายามเล่นใหญ่ขึ้น  สเกลของเรื่องที่ใหญ่ขึ้น  บทที่พยายามซับซ้อนขึ้นซึ่งก็ได้ผลในระดับหนึ่งเพียงแต่มันไม่สุด  การพยายามเชื่อมต่อหรือสานต่อ  ไม่สิ  มันคือเรื่องเดียวกันแต่แบ่งการเล่าเรื่องออกมาให้ได้สองซีซันมากกว่า  เพราะมันคือเรื่องเดียวกันแต่การพยายามซับซ้อนในเบื้องหลังมันไปลดทอนความน่าเชื่อถือที่พยายามสร้างมาในซีซันที่แล้ว เพราะซีซันที่แล้วการพยายามซ่อนปมเรื่องเบื้องหลังของบังเจซูถือว่ามิดชิด แต่บางครั้งการปิดไว้มิดจนเกินไปก็ไม่เป็นผลดีเพราะมันทำให้พอมาซีซันนี้กลายเป็นมาแบบลอยๆในเรื่องของด็อกเตอร์ฟาเบรในซีซันที่แล้วกับอ๊อคชั่นฟาเบรในดาร์กเว็ปในซีซันนี้เพราะดูเหมือนวัตถุประสงค์จะไม่เชื่อมโยงกัน  อีกส่วนหนึ่งที่ความพยายามซับซ้อนดึงเรื่องราวให้ดร็อปลงคือเรื่องของเทคโนโลยีไอทีที่เข้าใจยาก  ภาษาที่คนดูไม่คุ้นหูผู้ชมบางคนเลยไม่อิน (เช่นคนในวัยผู้เขียนนี่เอง) เพราะไม่เข้าใจในเบื้องหลังอย่างถ่องแท้  ซึ่งนั่นคือพื้นฐานที่จะสร้างความน่าเชื่อถือให้ตัวละครฆาตกรโรคจิต  และการที่คนดูรูสึกว่าเชื่อมต่อกันไม่ติดอารมณ์จะดร็อปลงในความน่าเชื่อถือและแรงจูงใจ แต่สิ่งที่ต้องชื่นชมและยังคงทำหน้าที่ได้ดีคือบทในส่วนของเรื่องหลักและความเป็นเอกลักษณ์และความเป็น Voice ที่แม้การเดินเรื่องในส่วนของเรื่องหลักจะเป็นเส้นเรื่องเดียวกันแต่บทกลับทำหน้าที่ได้อย่างได้ผลในเรื่องของความระทึก  ความตื่นเต้นของการที่ต้องแข่งกับเวลา  เงื่อนปมที่ต้องปิดบังอย่างมิดชิด  ความเป็น Voice ที่จะมีในส่วนของการสืบหาตัวฆาตกรที่มอบความระทึกตื่นเต้นสงสัย  แล้วเมื่อถึงเวลาก็ไม่รีรอที่จะเปิดตัวฆาตกรให้เห็นกันแล้วไปเล่นกับอารมณ์คนดูเรื่องของการหลอกล่อ  การเอาล่อเอาเถิดของฆาตกรกับตำรวจ และคนดูลุ้นว่าจะจับฆาตกรได้ยังไงหรือบทสรุปมันจะไปทางไหน  อีกอย่างคือฆาตกรของ Voice ทุกคนตั้งแต่ซีซันแรกคือคนที่ไม่น่าจะเป็นฆาตกร  การปกปิดตัวตนต้องเนี้ยบและฉลาด  เพียงแต่ในสองซีซันหลังพยายามขายความโหดมากไปเลยดูล้นไม่เหมือนกับซีซันแรกที่ยังมองเห็นความเป็นมนุษย์ในตัวฆาตกรโรคจิต อีกสิ่งหนึ่งที่ Voice สัตย์ซื่อเสมอมาคือการไม่รีรอที่จะทำร้ายจิตใจคนดู ที่เป็นเสมอมาใน Voice คือการเลือกไม่ถนอมน้ำใจคนดูในบางเรื่องบางประเด็นซึ่งมันส่งผลให้อารมณ์คนดูอาจหดหู่แต่ได้ผลในการเรียกอารมณ์ร่วมซึ่งซีซันนี้ยังคงจัดเต็ม  เพราะการไม่ถนอมน้ำใจคนดูตอนนั้นมันสร้างอารมณ์ส่วนลึกของคนดูให้กลายเป็นปีศาจที่อยากจัดการฆาตกรอย่างสาสมและคนดูก็สาแก่ใจในตอนจบมาตั้งแต่ซีซันแรก  และสิ่งที่ผู้เขียนยังยืนยันเสมอมาคือตัวละครคังควอนจูและการแสดงของอีฮานาที่มองว่าคงไม่มีใครเหมาะกับบทนี้เท่าเธอแล้ว  ยิ่งในซีซันนี้บทพยายามใส่มิติของเรื่องการบาดเจ็บทางหูให้เธอได้แสดงออกทางอารมณ์แต่เมื่อถึงเวลากลับหาทางออกแบบง่ายๆอย่างน่าเสียดาย  แต่แม้จะเป็นเช่นนั้นในสถานการณ์ในเรื่องที่อึดอัดและต้องพบเจอหรือตัดสินใจในเรื่องโหดหินหรือแม้กระทั่งความไว้ใจอีฮานาเอาอยู่เช่นเคย ซึ่งผู้เขียนดูอีฮานาเล่นเป็นคังควอนจูมาสามซีซันแล้วรู้สึกสงสาร เพราะด้วยส่วนสูงของเธอทำให้ไม่ได้เห็นเธอเดินหรือยืดอกอย่างสง่าผ่าเผย  กลายเป็นต้องค้อมหลังห่อใหล่เพราะไม่เช่นนั้นเธอจะดูสูงกว่าดาราชายหลายๆคนและถ้าสังเกตดีๆจะเห็นมุมกล้องที่ทำให้ส่วนสูงของเธอไม่ข่มคนอื่น อ่านต่อ